Samen-leven?!

Hier bespreken we hoe wij samen-leven. Wat typeert ons, hoe denken we? Hoe is onze samenleving? Kunnen er dingen anders? We bespreken hieronder alles wat we graag uit de contactmomenten willen meenemen. Maar ook extra bronnen.

Voel jullie vooral vrij je mening na te laten!

Groetjes,




Tijdens de les van 6 oktober moesten we elk 5 foto's meenemen die volgens ons de samenleving typeerden. Daarna werd dit een heus groepswerk waar we plots het jaar 2030 waren en de foto's behoorden tot een museum van het jaar 2017.
Het viel op dat er verschillende foto's terug keerden waar ieder wel ongeveer dezelfde mening over heeft.

Hier alvast een collage van mijn foto's:

De Afbeeldingen zijn gehaald van Google
https://goo.gl/images/f9SZJ1
https://goo.gl/images/gfQN1H
https://goo.gl/images/4dWAoo
https://goo.gl/images/ubKUxb
https://lh3.googleusercontent.com/njRznCNahtpIJQnhnTiJsPWvjR9e2qmvDEigXFQN50_rsIWMT9Q_RFM6PmteKSzwonLe=s85

De les van 13 oktober kon ik niet aanwezig zijn maar de opdracht luidde als volgt: 'Neem een voorwerp mee dat voor jou veel betelend of er een betekenis aan verbonden is. Dus besloot ik van mijn voorwerp alvast hier te plaatsen. 

Voor mij is dit een heel belangrijk iets, dit is de ketting van mijn overleden Oma. Ik draag altijd deze ketting waar ik ook ga. Ik geloof ergens dat deze me beschermd en geluk brengt.

Ik zou echt het het besterven mocht ik deze ooit kwijt raken, het is het enige voorwerp nog dat me met haar verbind.

 

We have a dream 

Ik wil kleuterjuf worden, liever dan wat dan ook. Ik kan me niets anders voorstellen. Werken met die kleintjes geeft me een soort van voldoening die ik bijna  niet kan beschrijven. 

Net als Martin Luther King een droom had op een kans gelijkheid, geen slavernij, niet worden beoordeeld op huiskleur of afkomst. We hebben nog een lange weg te gaan voor verdraagzaamheid en zonder oordelen met elkaar om te kunnen gaan. Hij is  een inspiratie voor iedereen en ik vind dat iedereen zeker deze video eens moet bekijken.

Maar helaas is er nog veel racisme op de wereld en beoordelen we elkaar vaak te rap zonder elkaar te kennen. Iedereen gaat af op het uiterlijk ook mezelf betrap ik hier vaak genoeg op.

Wie de video wil bekijken kan klikken op de link:
  https://www.youtube.com/watch?v=KyI1LMmV3V0 



Zo wil ik eigenlijk de maatschappij beschrijven de positieve en negatieve dingen : 

Racisme dit door de aanhoudende oorlog door ISIS alleen nog maar erger wordt. Want 'het is toch een moslim hé die het deed alleen maar problemen toch?! ' Neen het is geen moslim en dit heeft niets met geloof te maken. Maar makkelijk is het wel ze allemaal over de zelfde kam te scheren. 

Ongelijkheid, wij hebben het hier heel goed in ons 'Belgenlandje' maar kijk maar eens verder dan je neus lang is is het werkelijk oké ergens anders of dragen we ooglappen? Jij loopt lekker rond in je mooie wollen jas, goed warm voor de winter. Tot je weet hoeveel 'bloed' eraan hangt.
Jouw kleren goedkoop toch?! Hoe meer hoe liever. Maar weet je in welke omstandigheden deze gemaakt worden? Hoe mensen 10u op een dag werken voor een loontje van 5 cent JAAAA 5 CENT op een dag verdienen hieraan. Maar ja wat kan jou dat schelen?! Jouw probleem niet hé . Neen inderdaad maar er eens bij stil staan is ook al voldoende dat bij het hier veel beter hebben dan ergens ander en best dankbaar mogen zijn. 

Maar er zijn tuurlijk ook positieve dingen aan deze maatschappij we kunnen niet alles zo zwart zien.


Kijk maar hoe we medisch er op voorruit zijn gegaan.  Vijftig jaar geleden stonden we nog niet zo ver als nu. 
Onze economie draait op volle toeren we zijn een consumptie maatschappij geworden.  

Maar hoe ziet een 'goede samenleving er dan wel uit?' 

Ik denk dat dit voor ieder van jullie zeer verschillend is. Voor de een zal dit wereld vrede zijn, de ander wil dan gelijkheid voor allen. Ik heb hier niet direct een antwoord op. Het omvat zoveel en we hebben een lange weg te gaan vooraleer we er ooit zullen graken. Al vrees ik dat we nooit onze gewoontes afleren. 

Gelukkig zijn er organisatie's zoals Orbit die zich inzetten voor onze multiculturele samenleving. 
http://www.orbitvzw.be/

 
 https://data.whicdn.com/images/301318855/large.jpg 

Kunnen wij eigenlijk samenleven?! 

Is dat zo makkelijk? Neen dat is het niet. Wij zijn van nature nu eenmaal zo aangelegd van enkel aan onszelf te denken, anderen te beoordelen. Eerlijk?! Nee ook niet. Maar het is nu eenmaal zo. We leven in een continu veranderde samenleving die niet meer hetzelfde is als pakweg 50 jaar geleden. We staan verder maar tegelijk hebben we ook nog veel werk voor de boeg. Denk maar aan de aanslagen door ISIS die nu gebeuren. Protesten die gebeuren. We waren nog nooit zo verdeeld. Je hebt de groep ' Het kan me niet schelen' de groep ' Allemaal buiten gooien' en de vredelievende groep ' ach het zal niet meer gebeuren. '

Maar kijken we zelfs verder dan onze neus lang is? Want buiten ISIS is er heus nog veel om ons zorgen te maken. Zoals ik eerder zei de mens is een eigenaardig beestje. 

Daarom zijn er dan instellingen of organisaties die zich wel inzetten zoals Bond Zonder Naam
of kortweg BZN kijk zeker eens op hun site: https://www.bzn.be/nl/over-ons/1214/vanuit-het-hart 

Deze organisatie zet zich in voor iedereen, ziet ook het goede in iedereen. 
Bond zonder Naam wil zoveel mogelijk mensen vanuit het hart aanspreken en met elkaar verbinden. En zo een samenleving creëren die een warm verschil maakt, vooral voor wie minder kansen krijgt. Concreet willen we dit waarmaken door mensen te inspireren en helpen in hun groei. Want hoe meer inzicht we in onszelf en de wereld hebben, hoe meer we elkaar te bieden hebben. Dit engagement maken we hard voor en met mensen in kansarmoede, eenzaamheid of gevangenschap.

Want wij zijn een continue veranderde samenleving, de toestroom van vluchtelingen blijft toenemen daarom bestaan er nog andere organisatie's. Orbit is zo een organisatie die een brug bouwt tussen ons en andere culturen en religie's kijk maar eens op hun site: http://www.orbitvzw.be/over-orbit/missie-en-doelstellingen/ 

Een stukje uit hun site 
'Het concept van de interculturele en interlevensbeschouwelijke samenlevingsopbouw is erop gericht personen en groepen aan te spreken op hun maatschappelijke verantwoordelijkheid en hen aan te moedigen een engagement op te nemen in de opbouw van de samenleving, zowel lokaal als globaal'  

Ik weet niet of ik volledig bij hun visie aansluit, ik denk door de continue veranderingen, aanslagen ect. Mijn beeld vervormd is. Ik weet dit best, je scheert niet iedereen over dezelfde kam. Toch is dit moeilijker dan verwacht, het is een werkpunt dat wij allen aan werken. Dan vind ik het toch enigzins positief dat ORBIT zich hiervoor inzet. 

Ervaringen uit de stageschool

Naar aanleiding van een artikel ' Hij is begonnen' uit Klasse: https://www.klasse.be/archief/hij-is-begonnen/ 
Een kort verhaal dat gebeurde bij mij: 
" Dinsdagochtend de eerste speeltijd. Ik sta op toezicht. Er komt een huilende kleuter bij mij, deze is een kleuter uit mijn klasje. " Juf, V. heeft mij geslaan"snikt hij. Op dat ogenblik komt ook de desbetreffende kleuter bij me juist het zelfde verhaal, in de omgekeerde richting.  
Hoe los je dan zo iets toch op?! Ik neem beide kleuters bij me op een rustigere plek op de speelplaats, ik vraag rustig wat er gebeurde en waarom. "Waarom heb je A geslaan? " V. doet zijn verhaal als volgt: " Hij duwde mij juf" Ik vroeg aan A. of dit waar was. Dit klopte. Ik vroeg daarop waarom hij dit deed. Het bleek om als eerste op de glijbaan te gaan. 
Ik vertelde dat als er iets gebeurde ze bij mij moesten komen en niet zelf dan iets terug moeten doen. Ze wisten dit maar toch gelde het principe " Hij begon eerst". 

Hoe komt dit? Hoe kunnen wij zulke zaken vermijden? Ik denk dat je nergens zelf wij volwassen zulke zaken kunnen vermijden. We leven in het 'Actie-reactie principe' " AAA die doet gemeen tegen me wacht maar af...."  Zijn wij dan degene die kinderen wat moeten leren als we het zelf niet eens kunnen? 

Kinderen zijn botweg eerlijk en nemen geen blad voor de mond. Iets wat wij wat tactvoller of soms achterbakser aanpakken. Ik denk dat wij zelf eerst sterk in ons schoenen moeten staan vooraleer wij de kinderen iets kunnen bijbrengen. 

Het is nu eenmaal zo de "norm in onze maatschappij" hoe kunnen wij er dan een samenleving van maken dat alles loopt zoals het moet? 

Luister eerst maar eens naar deze video: ik denk dat dit alles goed beschrijft. We leven allen in een bubbel, alles is er in perfect. Tot deze barst. We zien geen problemen van een ander, zien alles door een roze bril. Neem deze af en kijk toch eens naar de realiteit.  

 https://www.youtube.com/watch?v=Um7pMggPnug 

Onze samenleving verschilt heel veel van anderen. Wij hebben allen een andere visie en sommige geven hun mening anderen niet. Wij komen op voor een ander of totaal niet. Kijk naar deze video. Zou jij opkomen voor dit meisje of zou je dit negeren? 

Want in sommige landen is dit cultuur en norm. Zo zie je maar dat wij heel veel verschillen hebben. 

 

Graag jullie mening hierover.  

Nog eentje dat gaat over het feit van samen leven: wij stoppen maar al te graag mensen in hokjes: een vb. Alle moslims zijn terroristen, kleine mensen tellen niet mee, arme mensen hebben het zelf gezocht, rijke mensen zijn dikke nekken, enz....

Kijk eens deze video hopelijk veranderd jullie mening dan over hoe jullie denken.....

  

Dat brengt me naar een ander deel direct waar ik het wil over hebben, meer bepaald een lezing van 

Lezing Prof. Paul 

Eerste idee: pesten

Prof. Paul Verhaeghe: Pesten was iets wat vaak op school gebeurde, maar nu zien we het ook op het werk. Het is onmacht waarbij frustraties afgereageerd worden op de zwaksten. Onderhuids heerst er angst, faalangst tot ruime sociale angst, dit vooral voor die bedreigende ander.

Ik vind pesten iets wat niet kan. Het kwetst de ander en geeft de persoon die gepest wordt een zeer laag zelfbeeld. Onzekerheden zullen bij die persoon vaak de kop op steken bij alles wat hij/zij doet.

Er worden wel acties op touw gezet tegen pesten maar helaas gebeurt er nog te weinig om dit te kunnen oplossen. Pesten gebeurd vaak op jonge leeftijd en er wordt weinig of niets aan gedaan omdat het ‘maar’ kinderen zijn.  Vaak zullen het altijd de zwakkere zijn die hieronder leiden en het slachtoffer worden.

Vaak zijn de ‘Pesters’ mensen die zelf vaak problemen hebben door slechte thuissituaties of andere sociale of emotionele problemen. Om dit toch op een manier te kunnen verwerken kiezen ze hun slachtoffers uit.

Door samen met de Pester een gesprek aan te gaan en aan te duiden dat dit helemaal niet oké is zal dit misschien oplossing bieden.

Tweede idee: onderwijs

Prof. Paul Verhaeghe: Het onderwijs werd vroeger gewaardeerd, omwille van maatschappelijke relevantie. De bedoeling was om kritische, hoogopgeleide burgers af te leveren die via een persoonlijke ontwikkeling ook konden bijdragen tot een betere maatschappij.

Het onderwijs staat vandaag nog centraal om kinderen iets bij te leren niet alleen op cognitief vlak maar ze ook bij te leren welke waarden en normen onze maatschappij heeft.

Wij als leerkracht staan hierin centraal en spelen dus een hele belangrijke rol hierin.

We mogen niet verwachten dat elk kind de zelfde prestaties zal hebben. Wij als leerkracht zullen altijd de voorbeeldfunctie hebben.

Derde idee: screening kleuters

Prof. Paul Verhaeghe: Het blijkt dat men kleuters wil gaan screenen op hun vaardigheden, om ze meteen de juiste economische richting kunnen uitgestuurd worden. Ik vind dat we zelf al onze kinderen zo opvoeden en dat we zelf neoliberaal denken.

Dit vind ik enorm overdreven je kan onmogelijk zeggen wat een kleuter nu al kan voor later. De kleuter zit volop in zijn leerproces en moet groeien gedurende de hele periode.  Wij als leerkrachten helpen hun erbij hun vaardigheden te ontwikkelen. Een kind is geen robotje dat je volstopt met informatie voor ze vervolgens in een vakje te steken. Wij verwachten te veel van het kind.

We leveren op die manier prestatiedruk op we verwachten dat jongens met jongensspeelgoed spelen en zich stoer gedragen. We verwachten dat meisjes roze dragen  en lief en schattig zijn.

Zo werkt het niet een kind moet zich kunnen ontplooien hoe hij/zij is alleen zo zal de personaliteit zich volop ontwikkelen.

Vierde idee: depressie

Prof. Paul Verhaeghe: De oorzaak van een depressie ligt bij ons, dat er ergens een magische pil is die ons zonder eigen inspanning zal verlossen van onze kwalen. Het zit dus ook in ons denken en ons gedrag. Het is dus daar waar een verandering moet gebeuren. Het egoïsme en agressieve zit in de mens. Maar het willen samenwerken uit solidariteit dat zit ook in ons. Het is de omgeving die beslist welke kenmerken dominant naar buiten treden. 
We voelen ons ook beter wanneer we iets betekenen voor de ander en dat we erkenning krijgen.

Elke dag gebeuren er negatieve dingen om ons heen, je zet je tv nog maar aan en je ziet direct verschrikkelijke dingen. Het is een werkelijkheid geworden dat de wereld nu eenmaal geen  mooi sprookje is waar alles magisch goed komt.

Maar we lopen soms ook wel zelf rond met negatieve gedachten zo komen we vaak in een neerwaartse spiraal terecht waar we niet meer uit kunnen.

Maar verandering begint bij jezelf! Positief in het leven staan ondanks alle slechte dingen die jou of een ander overkomen. Omring jezelf met positieve mensen en vrienden. Hou je hoofd en schouders recht en stay positive ! 

Zo schakel ik over naar een ander onderwerp hoe mensen elkaar kunnen gebruiken en misbruiken. 

Dit is lauter hoe ik mijn kijk heb op onze samenleving. 
Mensen liegen tegenwoordig voor het minste zo dat een ander zich slecht voelt. 
Wanneer was het de laatste keer dat je rodelde achter iemand anders zijn rug? Durf je het in die persoon zijn gezicht te zeggen of niet?
Wij zijn een laffe achterbakse soort die nog veel te leren hebben. Je inzetten voor mens en medemens it's as simple as that. Maar neen toch, dat is te veel moeite... liever elk weekend zat dan dat je eens iets zou doen voor een ander of.. tenzij jij er natuurlijk baat bij zou hebben of er iets voor terug krijgt. Want Ja wij hebben het toch goed... 

Kijk hier naar eens zien of je je visie veranderd. Wij hebben alles sommige niets even terug naar de realiteit dus: 

Maar tuurlijk moeten we niet alles even zwart zien. Even eindigen met een positieve  quote: 




 
https://weheartit.com/entry/301577535?context_page=2&context_query=happiness&context_type=search  

Hoe maken wij dan  van onze maatschappij een samenleving? 

wij zijn allemaal op zoek naar geluk en vinden dit niet altijd. We verwachten te veel van iets en worden ongelukkig iedereen heeft hier een andere manier van omgaan mee. iedere cultuur ook. het is denk ik vooral belangrijk jezelf te zijn en gewoon in het hier en nu te leven, zie wat de dag je brengt. 

Wie de volledige lezing wil horen kan de video bekijken hieronder 

Onze maatschappij en samenleving

Tegenwoordig leven we in een echte consumptiemaatschappij. Mensen kopen spullen niet meer omdat ze deze nodig hebben, maar om er mee te kunnen pronken.

De vrije tijd wordt meer een meer gebruikt om te kopen, daamee te pronken en er over na te denken.

Iedereen doet het wel eens, je moet ergens wachten en in de tussentijd kijk je eens op Facebook. Terwijl je aan het scrollen bent, zie je een advertentie passeren van bijvoorbeeld Zalando. Hoeveel mensen zullen zeggen daar niet op geklikt te hebben?

Mensen willen steeds meer en duurdere dingen kopen, die ene broek van Levi’s waar ze de volgende dag mee lopen te pronken, of een trui met in grote letters een duur merk, zodat iedereen goed gezien heeft dat je merkkledij kan kopen.

Tegenwoordig is het ‘hoe meer hoe beter’ dat de klok slaat.

Mensen die alles hebben willen altijd maar meer, diegene die niets hebben willen gewoon overleven.

Het is echter niet allemaal negatief. We zijn op heel veel vlakken enorm vooruit gegaan. Er zijn robots die lange, precieze operaties in no time uitvoeren, tilliften in rusthuizen en ziekenhuizen, medicijnen die de meest uiteenlopende ziektes kunnen bestrijden. Als we het zo bekijken, mogen we onszelf gelukkig prijzen dat we niet pakweg 70 jaar geleden zijn geboren, want toen was een gewone verkoudheid nog dodelijk en waren er geen robots of tilliften.

Onze samenleving

Wij leven in een multiculturele samenleving. En hoewel veel mensen dit als negatief ervaren, ervaar ik dit als iets positief. We krijgen de kans om te leren van andere culturen en godsdiensten, en die kans moeten we met beide handen grijpen.

We kunnen de terreuraanslagen natuurlijk niet negeren. Het heeft een enorme impact gehad, niet alleen op België, maar op de hele wereld.

Vaak denken mensen: “die heeft een andere huidskleur, dat zal wel een terrorist zijn” of “Dat is een moslim, dus dat is een terrorist”. Zo mogen we niet denken. Diegene met de bommengordel kon evengoed een Belg geweest zijn.

We moeten leren verder kijken dan ons neus lang is. Een vzw die ons daarbij kan helpen is Orbit. Deze vzw is thuis in de wereld van diversiteit en migratie, en organiseert verschillende vormingen om bijvoorbeeld racisme om te keren.

Op de site is er nog veel meer informatie te vinden over wie ze zijn, hun werking en het aanbod. http://www.orbitvzw.be/over-orbit/

Een goede samenleving

Een goede samenleving voor mij is een samenleving die gekenmerkt wordt door respect, iedereen behandeld elkander zoals hij zelf behandeld wil worden. We leven op gelijke voet met elkaar, vrouwen zijn evenwaardig aan mannen en homohuwelijken zijn helemaal geen taboe meer. Een goede samenleving voor mij, is er een die leefbaar is, en waar ieder mens aan bijdraagt.

Een site die daarop inspeelt is Bond Zonder Naam of kortweg BZN.

Bond zonder naam heeft onder andere een gevangenenwerking waarmee het bijdraagt aan een vlotte re-integratie van ex-gedetineerden. Neem voor de rest van de initiatieven eens een kijkje op de website: https://www.bzn.be/nl/home . Op de site zijn ook de alom bekende spreuken terug te vinden die je tweemaandelijks in je brievenbus kan krijgen.

Samenleven, makkelijk?

Is samenleven dan zo gemakkelijk en vanzelfsprekend? Neen, volgens mij niet. Er zullen altijd meningsverschillen zijn, armoede is een probleem dat nog lang de wereld niet uit is.

Maar we kunnen er wel het beste van maken. Als we allemaal een beetje verdraagzamer zouden zijn, zou de wereld een veel mooiere plaats zijn.

Inleveren voor of tegen het neoliberalisme

– Paul Verhaeghe –

Paul Verhaeghe is geboren op 5 november 1955. Hij is van opleiding klinisch psycholoog, maar van vorming psychoanalyticus. Hij schreef in 1985 zijn eerste doctoraat over hysterie. Zijn tweede in 1992 over psychodiagnostiek. Hij werkt als hoogleraar aan de universiteit van Gent, en interesseert zich sinds 2000 vooral voor de invloed die de maatschappij heeft op psychologische en psychiatrische moeilijkheden.

In dit deel neem ik enkele uitspraken van Paul Verhaeghe onder de loep. 

De volledige lezing kan je hieronder bekijken.

“Pesten was vroeger een probleem op de scholen, nu is het volop aanwezig op de werkvloer, als een typisch symptoom van onmacht, waarbij de frustraties afgereageerd worden op de zwaksten.”

Hier ga ik mee akkoord, er is echter een iets waar ik niet volledig mee akkoord ga en dat is dat pesten vroeger een probleem was op de scholen, dit is nog steeds een probleem.

Pesten op de werkvloer, het gebeurt meer dan we denken.

Ook in het onderwijs komt pesten op de werkvloer voor. Zo getuigt Ingrid* in klasse voor leraren.

* Ingrid is een fictieve naam.

De volledige getuigenis is te lezen via: https://www.klasse.be/archief/pesten-op-het-werk/

Pesten heeft verschillende oorzaken, zo kan de pester bijvoorbeeld een gevoel van onmacht ervaren door een grote druk op professioneel en/of privé vlak, dit kan hij op de collega’s afreageren door bijvoorbeeld pestgedrag.

Sommige mensen zijn ook bang hun machtspositie kwijt te raken.

Iemand krijgt promotie, en het kan zijn dat de collega’s daar niet mee gediend zijn, dit kan zich ook uiten in pestgedrag tegenover de gepromoveerde collega.

Ook mensen die nieuw zijn of in de minderheid, worden vaak geconfronteerd met pesten. Dit gebeurt vaak bij allochtonen, mannen in een overwegend vrouwelijke groep of de jonge collega tussen allemaal oudere collega’s.

Voor sommige mensen is elke reden goed genoeg om te pesten, een woord is vaak al genoeg, maar ook een collega niet kunnen uitstaan is een oorzaak.

Meestal is er een pester met een groepje ‘volgelingen’. Vaak zijn de ‘volgelingen’ de collega’s die bang zijn om ook gepest te worden, dus doen ze maar mee.

Geen enkele reden is goed genoeg om te pesten, maar toch gebeurt het nog steeds.

Er iets aan doen blijkt moeilijk. Als de gepeste al naar de directie stapt, zal er wel geluisterd worden, en zal er eens gepolst worden bij de andere collega’s, maar omdat niemand anders ‘er last van heeft’ wordt de hele situatie al gouw in de doofpot gestopt.

Bij pesten op school (tussen collega’s), kan je de directie verwittigen (als die er niet bij betrokken is) en kan je contact opnemen met Limits.

Limits werkt rond grensoverschrijdend gedrag en is ook de vzw die het steunpunt “grensoverschrijdend gedrag in het onderwijs” verzorgt.  

Zij bieden een luisterend oor, en geven advies over de stappen die je kan ondernemen, zowel op intern als op extern vlak.

Meer info over Limits en de werking vind je op hun website:
https://www.desocialekaart.be/limits-steunpunt-ongewenst-gedrag-op-school-511500

“Een daling in autonomie en een groeiende afhankelijkheid van externe en bovendien steeds verschuivende normen veroorzaken wat de arbeidssocioloog Richard Sennet heel treffend een infantilisering van de werknemers noemt (Sennet, 2003, p.46; pp. 102-7).”

Akkoord, mensen zijn veel afhankelijker van van regels, en zijn veel minder zelfstandig dan vroeger. Werknemers zijn jaloers op de collega die promotie kreeg, in plaats van blij en trots te zijn. En ook liegen gaat er makkelijk van af, leugentje hier, leugentje daar, en allemaal ‘voor het eigen bestwil’.

Mensen bedriegen zonder schuldgevoel en koesteren leedvermaak tegenover anderen.

Ook wraakgevoelens steken de kop op, “die persoon heeft dit gedaan bij mij, ik zal er wel voor zorgen dat hij de volgende keer twee keer nadenkt voor hij nog iets doet”.

Ik denk dat dit wel deels te vermijden is, jaloersheid zal er altijd zijn, maar in een minder extreme vorm.

Volwassenen moeten als volwassenen behandeld worden, laat ze zelf hun keuzes maken, autonoom zijn. 

Als je iemand behandelt als een kind, zal die zich daar ook naar gedragen.

“En vorige week (21 jan 2012) konden we in de krant lezen dat zelfdoding Vlaanderen 600 miljoen euro per jaar kost, en dat dit een ernstige bedreiging voor de economie wordt. Hoe ziek moet een maatschappij zijn om zelfdoding uit te drukken als economische kost?”

Heel ziek, denk ik dan. De enige bedreiging is deze gedachte. 

In België zijn er elke dag gemiddeld 3 mensen die zelfdoding plegen.

163, zoveel mensen sprongen in 2013 voor een trein. 

95, dit is het aantal mensen die slaagden in hun opzet.

68, dit is het aantal mislukte pogingen.

Dit komt neer op gemiddeld 3 mensen per week die op deze manier een einde aan hun leven willen maken. Gemiddeld drie keer per week wordt er omgeroepen: “wegens een persoonsongeval gaat de trein van … niet meer verder. … is het eindstation”.

Vrouwen proberen het vaker dan mannen, maar 2 keer meer mannen dan vrouwen doen het ook daadwerkelijk.

30% van de mannen zegt dat ze ooit een zelfmoordwens hebben gehad. Bij de vrouwen komt dit neer op 35%.

Niet alleen jongeren zijn kwetsbaar, ook mannen tussen 35 en 49 jaar, en boven de 80 jaar zijn een extra kwetsbare groep.

Opmerkelijk is dat West-Vlaanderen de hoogste zelfdodingscijfers heeft. Volgens Karl Andriessen komt dit omdat West-Vlamingen een meer gesloten mentaliteit hebben. Je vindt er ook meer landbouwers, dit is een beroepscategorie die meer stress en onzekerheid kent, en minder snel externe hulp zal zoeken.

Belangrijk om te weten en in het achterhoofd te houden is, dat dit geen aanstellerij is, het wijst op psychisch lijden. Mensen die denken aan zelfdoding of een poging ondernemen moeten dan ook zeer serieus genomen worden.

Zelfdoding kan verschillende oorzaken hebben: schokkende en pijnlijke gebeurtenissen, grote tegenslagen of teleurstellingen, maar ook het verlies van een dierbaar persoon, schaamte en isolement kunnen daartoe bijdragen.

Het is echter nooit het gevolg van 1 factor, meerdere factoren spelen hierin mee.

Het samengaan van risicofactoren (bijvoorbeeld psychische problemen), drempelverlagende factoren (de beschikbaarheid van middelen, bijvoorbeeld medicijnen) en uitlokkende factoren (bijvoorbeeld plots verlies) in combinatie met een gebrek aan voldoende bescherming (op sociaal vlak), kan zelfdoding verklaren. 

Van dichtbij te maken hebben gekregen met zelfdoding is zeer schokkend en moeilijk om mee om te gaan.

Veel mensen verwijten zichzelf: “hoe kon ik dat nu niet zien?”

Maar deze mensen valt niets te verwijten, mensen brengen het zelden zelf ter sprake, omdat gedachten aan zelfdoding erg taboe zijn.

75% van de slachtoffers heeft op voorhand signalen bekend gemaakt, maar veelal zijn die signalen pas achteraf duidelijk.

Ondanks alle instanties die hulp kunnen bieden, plegen nog steeds veel te veel mensen zelfdoding, en daar heeft onze prestatiegerichte maatschappij deels schuld aan.

“De bipolaire stoornis – aka manisch-depressieve-psychose – is bij uitstek de aandoening van het neoliberalisme. We zijn ervan overtuigd dat de oorzaak buiten ons ligt, dat er ergens een magische pil is of een nieuwe Führer die ons zonder eigen inspanning zal verlossen van onze kwaal en van het kwade.”

Tegenwoordig is er voor elk pijntje wel een pilletje. Mensen gaan ervan uit dat alles wel opgelost kan worden met een pilletje of met een of ander magisch drankje. Niet dus. Een depressie is iets waar je zelf aan moet werken, er bestaan wel medicijnen voor, maar die doen het niet verdwijnen.

20% van de vrouwen en 10% van de mannen krijgen ooit in hun leven met een depressie te maken.

Een depressie is een stemmingsstoornis gekenmerkt door volgende symptomen: je bent neerslagachtig, somber, verdrietig, hebt geen plezier meer in dingen die je voorheen wel graag deed, veel minder/veel meer eetlust, veel afgevallen/aangekomen, …

Opmerking: dit is slechts een deeltje van de symptomen, voor meer info kan je terecht op de site van Geestelijkgezond Vlaanderen. 

De oorzaak is meestal een combinatie van verschillende factoren. Een biologische factor (erfelijkheid, bepaalde stoffen zoals hormonen of medicijnen), een sociale factor (verdrietige of schokkende gebeurtenis) en een psychologische factor (bijvoorbeeld gebrek aan zelfvertrouwen, faalangst).

Een depressie behandel je niet in 1, 2, 3 met een of ander magisch drankje of een speciale pil, maar met psychotherapie en/of cognitieve therapie (je leert de negatieve gedachtenpatronen kennen en ombuigen om uit de vicieuze cirkel te geraken).

I have a dream!

Martin Luther King, geboren op 15 januari 1929. Hij werd bekend door zijn geweldloos verzet tegen de rassenscheiding.

In 1963 hield hij op de trappen van het Lincoln Memorial zijn meest bekende toespraak: ‘I have a dream’.

Een jaar later kreeg hij de Nobelprijs voor de vrede.

In 1968 werd hij doodgeschoten.

Ik vind dit een fantastische man, alleen al omdat hij zonder geweld zijn doelen bereikte, voor zo’n mensen heb ik tonnen respect.

En mijn droom? Kleuterleerkracht worden natuurlijk. Maar ik droom ook wel van de ‘Inca trail’ in Peru. Van reizen met mama, klimmen met Siska, Joske en Sis, knuffelen met Jene, lachen met Rien, uitstapjes met Nan en bergen beklimmen met papa.

De volledige speech van Martin Luther King kan je hieronder bekijken.

Hoe maken we van onze maatschappij een samenleving?

Een zeer interessant filmpje is dat van de lezing van Dirk Dewachter.

Tijdens zijn lezing legt hij uit hoe we van onze maatschappij een samenleving kunnen maken. Ik hoor het je al denken: “dat is toch hetzelfde?”

Wel eigenlijk niet.

Maatschappij betekent grotendeels hetzelfde als samenleving, met als verschil dat een maatschappij meer de nadruk legt op het ordenende, de staat.

Het begrip samenleven wordt verklaard als een groep mensen die een systeem vormen.

De volledige lezing kan je hieronder bekijken.

Hij is begonnen!

“Hij is begonnen!” gaat over hoe een attitude van verbondenheid ontwikkelen om zo respectloos en probleemgedrag aan te pakken en te voorkomen.

Ik vind de toelichting van Anouk Depuydt zeer interessant, en zal deze dan ook onthouden en later toepassen in mijn klas.

Een van de mooiste dingen van de vereniging ‘Loung Tak’, vind ik de benaming, en waar die voor staat.

Loung Tak betekent Paarden Van De Wind. In Tibet staat dit voor de felgekleurde gebedsvlaggetjes die je zowat op elke bergtop en dorpje terugvindt. De wind neemt de boodschap van de vlaggetjes mee, en de vlaggetjes staan voor het idee van verbondenheid.

Arm Vlaanderen

1/10 kinderen en jongeren in Vlaanderen leven in armoede. Dat lijkt misschien niet veel, maar elk kind dat in armoede moet opgroeien is er een te veel.

Als je een klas van 20 leerlingen hebt, wil dat zeggen dat er twee kinderen zijn die moeten opgroeien met weinig tot niets.

Onlangs hoorde ik een meisje zeggen: “later als ik groot ben ga ik kunstwerken maken en die dan verkopen. De centjes geef ik dan aan mama. Dan kunnen wij ook eens naar een ver land op reis.”

Deze uitspraak heeft mijn ogen geopend, nog nooit was armoede zo dichtbij, zo werkelijk en vond ik het nog 1000 keer onrechtvaardiger.

Ik hoop dat dit meisje en haar mama, net zoals zoveel andere kinderen, ooit ook eens op reis kunnen naar een ver land.

Panorama maakte een uitzending over arm Vlaanderen. Een reportage die je niet onberoerd laat.